Jungle trek Ciudad Perdida

In de ochtend zou er een pick up zijn. En inderdaad stond er op het afgesproken tijdstip een cowboy achtig figuur mijn naam te roepen bij de receptie. Hij was helemaal in het wit gekleed en had lange glanzend zwarte indianen haren. Een witte cowboy hoed maakte het plaatje compleet. De gids zou namelijk iemand van een inheemse stam zijn. Hij nam meteen de zwaarste rugzak op zijn schouders en maande me vriendelijk dat ik mee moest komen. Normaal staat er dan een busje voor de deur. Nu liepen we dwars door het historische centrum naar het kantoor van het bedrijf dat de tour organiseert. Mijn grote backpack blijft op het kantoor en de gewone rugzak wordt hier op het dak van een grote jeep geknoopt. Samen met 11 anderen mogen we plaatsnemen op de zelfgeknutselde bankjes in de laadruimte van de jeep. Het zijn 2 Spaanse, 2 Colombianen, een Zwitserse en 7 Duitsers. Het blijkt al snel een goed gezelschap, de gids spreekt alleen Spaans, toch zal de voertaal in de groep vooral engels zijn. Bueno Na een paar uur bolderen over zandpaden door de bergen krijgen we een lunch. Na de lunch begint het echte werk. In de snikhete zon lopen we richting de lost city. In een trekkershut onderweg krijgen we stukken meloen van Paula. Zij loopt naast de gids met ons mee om eten te koken onderweg. Het is gezellig en het schiet lekker op. Prachtige landschappen passeren we. Ondertussen worden de wandelpaden steeds smaller en begint het ook nog te onweren. Bliksemschichten gedonder en harde regen volgen elkaar op. Dat we nat worden maakt niet uit dat waren we al van het zweet. Het wordt nu gevaarlijk glad, gladde ronde stenen en nog erger... die rode klei, die werd echt superglad. Als je niet uitkeek gleed je zomaar meters naar beneden. Het is daarom dat ik een mooie tak had bewerkt tot mijn wandelstok. Dit was op de gladde stukken een handig hulpmiddel en ook bij het oversteken van de rivieren en watervallen. Aangekomen bij de trekkershut voor de eerste overnachting was er een meevaller. Echte bedden! Ik had me al een beetje ingesteld op hangmatten. De locals sliepen overigens wel in hangmatten. Paula heeft dezelfde zware hike gedaan maar gaat nu voor ons koken. Op paarden is het eten hier vandaag al aangevoerd. Hele caravaans met paarden kwamen er voorbij. S'avonds is hier niks, het is donker, het is jungle en er is geen stroom. Iedereen gaat al om 19;15 naar bed. Jezus, (J uitspreken als G) onze gids beloofd ons om 5 uur wakker te maken. 5.30 ontbijt met warme chocolade melk en gebakken eieren. 6 uur aanlopen. Vandaag 8 uur hiken waarbij we wederom veel hoogtemeters maken maar ook watervallen en rivieren trotseren. Onze Paula zorgt goed voor ons in de trekkershut die we tegenkomen. Tovert ze toch maar weer een warme maaltijd tevoorschijn. Ondertussen dat wij verkoeling zoeken door te gaan zwemmen in de rivier. Vond ik helemaal geweldig! Lekker zwemmen in een rivier omgeven door het geluid van een waterval en het prachtige dekor van de jungle. Nee helaas......zo'n liaan kan mijn gewicht niet dragen. 3 ook niet... haha vond het idee wel leuk om als een tarzan door de jungle te zwieren. Dolle pret. Daarna weer verder hiken, warm zwaar en weer veel regen. Zoveel dat ik besluit dat ik mijn schoenen niet meer uittrek bij de zoveelste rivier die we oversteken. Bij aankomst in de trekkershut krijgen we vers gepopte popcorn van Paula. MUY RIKO! Dat gaat er natuurlijk wel in. De volgende ochtend staan we na een hike van een uur in de lost city! Ciudad Perdida! Helemaal geweldig, het valt meteen op dat hier...en het is pas iets voor zeven uur s'morgens best veel militairen rondlopen. We weten niet of we ons hier nu wel of niet veilig door moeten voelen. Het zal wel nodig zijn.... De vergeten stad is super mooi, via een centrale grote brede stenen trap. Lopen we naar boven, hier komen we diverse terassen tegen. Nee geen terrasje!?! Het zijn angelegde ronde plateau's volgens de gids werden hier belangrijke ceremonies gehouden. Via allemaal kleine trappetjes gaan we naar het hoogste terras. Hier hebben we een fenomenaal uitzicht over de lost city. Het is een bijzondere en mystieke plek. Er word niet veel meer gepraat. In stilte genieten we een tijdje hier op het hoogste terras en proberen we het prachtige uitzicht te laten beklijven in het geheugen. We gaan op bezoek bij de mamoet. In het Nationale Park waar deze Lost City ligt, gelden volgens onze gids niet de wetten van Bogota. Maar heeft de inheemse bevolking hier hun eigen wetten en heeft de hoofd mammoet het voor het zeggen. Ze maken geen gebruik van dokters en ziekenhuis maar proberen alles met natuurgeneeskunde te helen. De mammoet schijnt hier dan ook heel goed in te zijn. Wij zijn bij de Mammoet lang geweest en hebben een touwtje gekregen van hem gekregen met een kraaltje eraan. For good luck. Ben samen met Sonja Sandra en Sebastiaan dezelfde weg door de Jungle weer terug gelopen. Met een overnachting en nog een keer zwemmen in de rivier. Sommige uit het gezelschap wilden nog een dag langer in de jungle vertoeven. Ik vond het helemaal prima zo in 4 dagen. Wil nu ook wel terug naar de bewoonde wereld, weer lekker douchen, schone kleren en een biertje drinken in de stad.