Wildlifepark Chitwan

In het rustige pitoreske Bandipur hebben we genoten van bier en huisgemaakte momo's. De Nationale specialiteit. Maar let op! Deze alleen nemen als er een grote gasbrander met daarop een grote stoompan voor de deur staat. Dan zijn ze vers gemaakt. Lapje deeg uitrollen, beetje kip of groente-prut erin en dichtmaken als een klein zakje. Deze gaan meteen de stoompan in. Heel kort en smaakvol door de pittige/kruidige vulling. HEERLIJK! 

Met taxi-local bus-tuctuc komen we aan op de plek waar de lodge zou moeten staan. Bij navraag op de wild begroeide rivier oever blijkt de oprit van de lodge vorig jaar weggespoeld te zijn.

De smalle paadjes die we volgen worden door mens, lastdier en wilde dieren gebruikt. We zien veel bewijs hiervoor. Gele keutels van 15 cm doorsnee van de olifant en meer bruin/zwarte uitwerpselen van de neushoorn. Wij volgen onze weg tussen de grazende buffels (met hoorns) door en worden honderden meters verder verwelkomt bij de lodges. We klimmen een meter omhoog tegen de weggespoelde rivieroever en krijgen thee van de vriendelijke eigenaar. De kamer in de lodge oogt matig schoon, maar we beoordelen het als prima slaapverblijf, door het mooie uitzicht over de rivier. De eigenaar biedt ons een excursie door het wildlifepark aan, aan de overkant van de rivier. Niet met de jeep want dan zie je niks volgens hem. Nee, beter om je 2 uur lang met een kano te laten afzakken met de stroming van de rivier en dan de rest van de dag terugwandelen door de jungle onder leiding van 2 gidsen. Veel te duur naar ons oordeel. Hoezo 2 gidsen? Waar lunchen we? Wie brengt die kano terug tegen de stroming in? 

7 uur ontbijt en dan vertrekken we... Het regent pijpenstelen en de wifi doet het toevallig(?) niet... 'Om 10 uur is het al droog, dus jullie excursie kan gewoon doorgaan!;' roept de lodge eigenaar enthousiast. Breakfast is ready!!! Tja en dan ga je gewoon lekker eten om daarna met een paraplu en regenjas 2 lange uren in de kano te zitten. Links de gele huismus en rechts de kwispelstaartvink, volgens Ingrid. Natuurlijk laat de krokodil zich nu niet zien. Iedereen zit met dit kutweer in zijn holletje :(. Eenmaal afgezet op de oever gaan we naar een toren waar we instructie krijgen. 

 Het is belangrijk te weten dat hier vier gevaarlijke beesten leven in het park. En nog belangrijker om te weten is, hoe we op een veilige manier kunnen vluchten, mochten deze dieren aanstalten maken om ons aan te vallen. De neushoorn ziet slecht, ga stil achter een dikke boom zitten of klim erin. De tijger zal helemaal niet snel aanvallen. Blijf dicht bij elkaar zodat het beest ons als een samenwerkend geheel ziet. De (Sloth) beer is het gevaarlijkst omdat deze sterker, sneller en een betere klimmer is dan ons. Advies is hier om niet te rennen en altijd achter de gids te blijven. De olifant heeft een groot lijf en daardoor niet zo wendbaar. Advies is om met een grote zigzag tussen de bomen en het struikgewas door te rennen.

Jaja dat zal allemaal wel, we hebben  nog niks bijzonders gezien. Laten we elkaar gewoon de hele dag voor de gek houden. De gidsen doen alsof hier beesten in de buurt zijn, wij doen alsof een hertje en een pauw helemaal AMAZING zijn, terwijl 10 uur al heel lang voorbij is en het nog steeds keihard regent. En we het koud hebben en snel terug willen naar het kampvuur, om op te warmen met Nepalese Jagerthee, om alles zo snel mogelijk te vergeten. We slaan linksaf een smal spoor in en  worden nu gemaand om echt stil te zijn en dicht mogelijk bij elkaar te blijven. Èèn gids voorop daarna wij en een gids achter ons. Zo lopen we over het dierenspoor. Na onder de indruk te zijn van een verse olifantenkeutelhoop worden we met handgebaren gemaand om achteruit te lopen. De gids kijkt bloedserieus en lijkt iets gespannnen. Achter een boom, met onze hoofden bij elkaar gestoken, fluistert hij; "mother bear with big child, really dangerous!" In een waaier-model kijken we als groep voorzichtig om de boom heen en zien we het zwarte beren-duo in onze richting lopen.

Door handgebaren, aangezet met de gespannen blik van de gidsen, wordt duidelijk dat de situatie gevaarlijk is en we achteruit moeten. Ingrid voelt net optijd mijn warme hand die voorkomt dat ze haar gevoel volgt: RUN! De twee gidsen staan tussen ons en de beren in met een dikke bamboo stok van anderhalve meter de lucht in. De beren komen nog steeds dichterbij. Wij lopen in dezelfde formatie langzaam achteruit. Twee gidsen voorop met stok omboog, Dennis en Ingrid erachter. Zigzaggend tussen de bomen door komen de twee beren dichterbij. Moederbeer met kind zijn het gevaarlijkst... HhaájÀ!! Schreeuwden beide gidsen tegelijk aangezet met een dreigende dreunende slag op de grond met hun bamboo stok. Perfect symmetrisch uitgevoerd en met het gewenste resultaat. De beren stoppen hun opmars in onze richting. Komen nog een keer vol in beeld midden op het pad dat we volgen. We zien de beren nu afwenden naar links. Terwijl we het pad volgen slaan de gidsen nog regelmatig met de bamboostok tegen een boom. Om te checken of de beren er nog zijn. Een keer is de stokslag beantwoord met een geluid uit het struiken welke het midden hield van gegrom van een waakhond en de brul van een leeuw. Ook zag Ingrid de beer een keer als eerste achter een boom vlakbij het pad. Iedere ontmoeting was opnieuw erg spannend en steeds zijn we deze gevaarlijke beesten met dezelfde tactiek veilig gepasseerd. Op de weg terug naar de lodge kwamen we toch ook nog een mooie neushoorn in de rivier tegen. Zijn hoorn stak net boven het water uit. Zonder problemen zijn we met kano overgestoken.

Voldaan van dit avontuur besluiten we de rest van de reis rustig richting hoofdstad te reizen in comfortabele hotels. Met luxe zaken als een warme douche, verwarming, schoon (geen ongedierte) hygiënisch wat betekent dat we ook niet verhitte gerechten mogen eten. Wij gaan verder genieten! Houdoe