Sapa

Met de nachtbus een flink stuk naar het noorden. We worden verrast door de luxe uitvoering. Het zijn echte bedden en de gordijntjes geven privacy. Ik slaap uitstekend maar Ingrid iets minder. Ingrid had stress omdat er geen wc aan boord was en de rit 10 uur ging duren. 

Sue is onze gids, ze is geboren en getogen hier in de bergen. Ze kent de locals en gaat zorgen dat we bij mensen thuis kunnen blijven slapen. Sue spreekt goed Engels maar mist af en toe een klinker. Bij het eten vraagt ze bij bijvoorbeeld chicken or Pok ipv pork. 

De beloofde tocht door prachtige rijstvelden en vergezichten werd verpest door mist en wolken. Dit heeft met de hoogte te maken. Over smalle dijkjes balanceren tussen rijstvelden was nog best een uitdaging. Vooral omdat de kleiachtige dijkjes spekglad waren door het vochtige weer. 

Voorzichtig en langzaam lopen we over dijkjes, af en toe schrikken omdat je wegglijdt. Het kan dan 2 kanten ingaan. Die bak met water in waar de rijst in verbouwd wordt of het terras 3 meter lager. Allebei niet aantrekkelijk. Maar helaas lag het wel aan ons, die lokale klederdracht vrouwtjes met een baby of flinke mand met souvenirs op hun rug kwamen òns helpen. Fucking irritant. Mijn ego schreeuwde 'ga weg heks!' Eigenlijk was ik vooral over de zeik dat zij wel vlot over alle gladde modderige dijkjes en hellingen konden bewegen. 

In het dorp van de homestay zien we een hoop rook uit een huisje komen en er lijkt bedrijvigheid. Ik vraag aan Sue of we binnen mogen kijken. En onze Sue regeld dat natuurlijk.  De rijst oogst van vorig seizoen wordt hier gepeld en geschoond. Maar Sue waar komt die rook nu vandaan. Toen in het volgende hok was een man rijstwijn aan het stoken in een groot vat. DE drank van dit gebied.

Het eten was echt keilekker! En eindelijk LOEMPIA'S die zijn wel ff anders als bij ons. Kleiner en krokanter. In een pan gebakken. En met verse ingrediënten. Die waren ook nog knapperig zeg maar. Dit smaakt naar meer!  Er stond ook een fles ketjap en van die rode saus waar we bij ons ook bij de loempia's insoppen. 

Die avond kregen we dit drankje aangeboden.

Samen met de vrouw des huizes proosten we gezellig rond het kampvuur. Wat eigenlijk meer een bak met verkoold hout is omdat dit minder rookt in huis. Er is geen schouw.  Het drankje voelde je ietsje branden in je keel en was iets scherp maar wel lekker. Geen idee over het promillage maar na de 6e borrel werd het wel erg gezellig!

Mo haai bah so =proost (gesproken)

Sue was allang afgehaakt maar we waren ook nog in gezelschap van 2 Zwitserse meiden en een canadese.

De nacht was koud, het huis is niet geïsoleerd en het is 5 graden. Het bakje kolen veranderd hier maar weing aan. We slapen op zolder en krijgen de volgende ochtend pannenkoeken! Ze zijn iets dunner en minder luchtig als bij ons. Waarschijnlijk is er (gedeeltelijk) rijstbloem gebruikt. Maar met honing en vers fruit erg lekker.

Vandaag is het helder weer en we genieten van de mooie uitIchten over de rijstterrassen afgewisseld met stukken bamboe . De vriendelijkheid en gastvrijheid maakt indruk. 

we reizen terug naar de hoofdstad en drinken er s'avonds nog wat met onze nieuwe vrienden.