Colca canyon

Ola chico´s en chica´s,

Net terug gekomen uit de grootste canyon ter wereld, nee dit is niet de Grand Canyon. Ik heb ondanks alle coca bladen coca thee en coca snoepjes barstende koppijn, vermoedelijk van de hoogteziekte. Daarom doe ik vanavond niks, mooie gelegenheid om de site bij te werken.

Zondag ochtend om half drie opgestaan, we (ik en het gezellige stel uit Schijndel) zijn om 3 uur Perutijd opgehaald. (Half vier dus) De grote backpack mag in het hostel blijven en er gaat een kleine rugzak mee. In de bus maken we kennis met 4 Brazillianen die ons gaan vergezellen tijdens deze trek. Vandaag met het busje van 2300 meter naar de 4000 meter hoogte waar we ontbijt hebben. Oude vrouwtjes in Traditionele kleding maken roerei met broodjes en natuuurlijk staat er coca thee op tafel. De reis wordt vervolgt naar een uitkijkpunt over de canyon. Massa´s toeristen en mooie borden dat hier de Condor door de Canyon moet vliegen. Helaas de meeste toeristen gaan weer teleurgesteld terug, maar wij niet. We gaan in 4 uur tijd 1200 meter afdalen in de Canyon. Oh ja ¨Davit¨ onze gids stelt ons gerust, we gaan de condor nog wel zien. Hij weet een grot waar er 2 zitten, Condors zijn monogaam. Hebben een spanbreedte van 3 meter en zijn 1,40 cm lang. Het is maar 6 km lopen, toch is het zwaar en combinatie met de hoogte en de zon die zich ondertussen ook laat zien. Lopen over smalle paden waarbij je zo de afgrond in kijkt en afdalen over paden met allemaal losse stenen. Er zijn hier ongeveer 7 aardbevingen per dag. Maar als je Patchamama goed gemutst is dan zijn ze heel kort en niet zo heftig. RUN FAST!!!! roept de gids als we hem passeren. Met een geschrokken gezicht zegt hij dat er hier net veel stenen naar beneden kwamen vallen op dit stuk pad. It´s a joke ;) Waar is die condor nu? Gedult zegt Davit, er zitten er 100 in deze canyon. Al zigzaggend loopt de pad naar beneden, af en toe wat water drinken en natuurlijk foto´s maken. Maar niet tijdens het wandelen, tijdens een selfie wandel je dan zomaar de afgrond in. Ik hoor nu een beetje gerommel boven me, shit nu is het echt. Ik zie steeds meer dansende stenen naa beneden komen. Ik verstijf..stond apatisch te kijken. Davit stond 100 meter boven me en riep RUN terwijl hij gebaarde dat ik terug moest naar de laatste bocht. De dansende stenen stopte net op tijd. Pfff S´middags in het dorpje onderin de Canyon, in de middag relaxen en buurten met andere reizigers. In een keuken waar de pannen op een open houtvuur staan word een lekkere maaltijd klaargemaakt. Daarna vroeg naar bed, ben op van alle inspanning en indrukken van vandaag.

Vandaag lopen we door de canyon, een van de Brazillianen heeft eenn blaar. Er word meteen een blad Aloe vera uit de bosjes geplukt/gebroken. Maar Patchamama heeft meer vertelt Davit. Even verder moeten we takjes van een plant plukken en aan ruiken. Beetje citroen achtig, perfect tegen muggen. Beetje die takjes tussen je handen wrijven en daarmee insmeren. Werkt goed. Even later zien we ook een 6 hoekige caktus, deze wordt door Sjamanen gebruikt om zwaar te trippen en uit je lichaam te treden. En rode bessen waar je dingen vuurrood mee kunt kleuren. Verder kun je gewoon perzikken uit de bomen plukken en nog meer fruit dat ik niet ken. Patchamama geeft alles wat we nodig hebben!

Gisteren onderweg een paar Kinoa barrs gekocht en nog wat extra Coca blaadjes om op te sabbelen. Vandaag gaan we in 3 uur tijd weer uit de Canyon klimmen. Zonder ontbijt, de Kinoarepen samen met de cocablaadjes moeten voldoende zijn.

Het was echt zwaar vanmorgen om die 1200 meter weer omhoog te lopen maar met de 20 seconden regel ging het heel goed en hebben we het in 2 uur en 10 minuten gedaan. Eten drinken en op adem komen maximaal 20 seconden daarna verder lopen. Dan hoeft het lichaam niet opnieuw op te starten en blijf je doorlopen als een machine. Aldus Davit. Bovenaan de berg wachten de hotsprings hoe relaxt is dat! Hier zien we op het nippertje ook nog de Condor, wat is dat een groot beest!

Adios