Otavalo

Op naar een nieuw avontuur! Met een motorbootje werden we over de napo rivier teruggebracht naar coca. Daar bracht de dochter van de broer van de lodge eigenaar ons naar het vliegveld.

Daar stond een klein propeller vliegtuigje klaar om ons terug te vliegen naar Quito. In Quito stond een pick-up klaar om ons naar hostel Rosa in Otavalo te brengen. Dit was erg efficiënt aangezien in Quito de busterminal een stuk van het vliegveld ligt. Het was een mooie route door de bergen en we kwamen nog door een dorpje dat zich kenmerkt door z'n bloem kwekerijen. Ze verkochten zelfs teddieberen gemaakt van bloemen.

1.5 later kwamen we aan in Otavalo. Hostel Rosa bleek een eenvoudig hostel, maar vanaf onze kamer met een leuk uitzicht over de stad. We hebben gelijk de omgeving wat verkend en stranden op een markt midden in het centrum. 

Daar werden allerlei sieraden, riemen, tassen en hoeden verkocht. De hoeden zijn iets typisch van Hier, ze zien er een beetje uit als cowboyhoeden gemaakt van leer. Op zaterdag wordt dit marktje uitgebreid naar 5 blokken meer!! Het is een echte toeristentrekker en juist daarom vinden wij het wel lekker om nu een bezoekje te brengen ipv in mensen massa. 

Geld pinnen lukte ons afgelopen dagen nog niet.. Veel banken geven een storing op de europesche pas. Gelukkig vonden we een internationale bank waar we konden pinnen. 

Het leek ons leuk om de volgende dag iets actiefs te gaan doen. We besloten met een downhill mountainbike tour de berg en lake cotachaci te bekijken.

Dit is een geimplodeerde vulkaan, de top van de vulkaan is sindsdien het eiland in het midden van het meer.

De gids vertelde dat aan de andere kant van het eiland in het kratermeer nog steeds rookpluimpjes omhoog komen. Dit maakt het een active vulkaan. De volgende dag stond om 8.00 een auto met fietsen klaar om ons naar de top te brengen. Snel nog even iets gegeten bij een leuk ecuadoraans restaurantje en toen naar bed gegaan.

Vrijdag:

Even snel een broodje bij een Panaderia gehaald en toen naar het boekingskantoortje gelopen. De auto plus driver en gids stonden al klaar. We moesten 45 minuten rijden om de top (3200 meter) van de Cotachaci te bereiken.

De start van mountainbike route was lekker downhill! Al gauw bleek dat we toch vaak ook flink moesten klimmen. Dat viel op die hoogte niet mee! Hard werken met weinig zuurstof. Gelukkig maakten we na 45 minuten een mooie tussenstop met uitzicht op het kratermeer met bergen op de achtergrond. Het meer had een mooi helder blauwe kleur!

We vervolgden onze route en maakten ondertussen mooie go pro filmpjes.

Dennis had het cameraatje op zijn helm vastgemaakt met tiewraps. Een slim idee, zo hadden we onze handen vrij en dit was zeker op een stuk offroad zeker nodig. We kwamen langs boerderijtjes, koeien en schapen passeerden ons op de weg en we zagen veel dorpsbewoners in traditionele kleding.

Ook hadden we constant mooi uitzicht op de bergen om ons heen.

Na een uur fietsen kwamen we aan in het dorpje...  Daar hebben we even wat rondgewandeld en een cappuccino op een terrasje gedronken. Erna gingen we met de gids en driver lunchen. Het was weer Lekker! De ecuadoriaanse keuken bestaat meestal uit een goeie soep vooraf, dan vlees met rijst en groente en vaak als toetje fruit of een taartje.

Erna bezochten we een fabriekje waar ze leren riemen maakten. Ingrid heeft een mooie zwart/bruine riem gekocht. De route erheen was alleen maar bergop en met het zonnetje erbij werd het steeds zwaarder. De gids moest vaker op ons wachten omdat we besloten om de heftigste stukjes even te lopen. Op ten duur hadden we het idee dat hij baalde dat het wat langer duurde. Maar het was wat het was, wij hadden niets te bewijzen en vooral ook vakantie! 😏 Flink bezweet maar voldaan kwamen we om 1500 uurweer terug in Otavalo waar we besloten om even een goeie siësta te nemen.

S avonds een lekkere koffie en biertje aan het marktplein genomen. Daar een leuk gesprek gehad met de eigenaar van de koffie zaak. Hij had een koffie plantage en altijd al de droom om zijn eigen koffie in een mooie zaak te verkopen. Samen met zijn vrouw en zoon runden ze sinds een week deze tent. Erna hebben we nog een klein beetje gegeten en zijn we vroeg gaan slapen om de volgende morgen om 5.50 de bus te pakken naar Banos.